کلبه مدرن

محققان کره‌ای با استفاده از نانوسیم‌های نقره، برچسب‌های ضدجعل ارزان قیمت ساخته‌اند. قیمت این برچسب‌ها کمتر از یک دلار بوده و کپی برداری از آنها تقریبا غیرممکن است.

یک گروه تحقیقاتی از کره‌جنوبی از الگوها و چیدمان تصادفی نانوسیم‌های نقره برای حل مشکل جعل اسناد استفاده کردند. این اثرانگشت نانومقیاس از نانوسیم‌های 20 تا 30 نانومتری نقره ساخته شده‌اند که به‌صورت تصادفی روی سطح فیلم پلاستیکی پخش شده‌اند. طول این نانوسیم‌ها می‌تواند بین 10 تا 50 میکرون باشد که به‌عنوان برچسب کالا می‌توان از آنها استفاده کرد. این برچسب‌ها را می‌توان روی کالاهای الکترونیکی، داروها، اسکناس‌ها و کارت‌های اعتباری چسباند. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه Nanotechnology به چاپ رسیده است.
محققان این پروژه می‌گویند: جعل این برچسب تقریبا غیرممکن است زیرا چیدمان نانوسیم‌ها کاملا تصادفی بوده و به سختی می‌توان چیدمان این نانوساختارهای کوچک را دستکاری کرد.
نویسنده اصلی این مقاله هیوتچرا یها از موسسه علوم و فناوری پیشرفته کره‌جنوبی می‌گوید: نسخه‌برداری از این برچسب‌ها تقریبا غیرممکن است زیرا این الگوهای بسیار کوچک را نمی‌توان دستکاری کرد. هزینه کپی‌برداری از این الگوها به قدری زیاد خواهد شد که احتمالا از قیمت خود کالا نیز فراتر خواهد رفت.
محققان این پروژه تخمین می‌زنند که هزینه تولید این برچسب کمتر از یک دلار برای هر الگو باشد. برای ساخت این برچسب‌ها، محققان نانوسیم‌های منفرد را درون محلول غوطه‌ور کرده و سپس روی آن را با سیلیکا پوشش دادند. سپس آنها را با استفاده از یک رنگ فلورسانس ویژه تقویت کرده و در نهایت به‌صورت تصادفی آنها را روی یک فیلم از جنس پلی‌اتیلن‌تترافتالات (PET) قرار دادند.
وجود رنگ‌های فلورسانس موجب می‌شود تا این الگوها که به چشم غیرمسلح کاملا نامرئی هستند قابل مشاهده توسط میکروسکوپ یا تجهیزات ویژه‌ای شوند.
محققان معتقداند که از این برچسب‌های ضدجعل می‌توان به‌عنوان بارکد برای تشخیص سریع کالاها استفاده کرد. یها می‌گوید: روی کالای موردنظر این برچسب نصب می‌شود، این کالا می‌توان اسکناس یا کارت اعتباری باشد، به مجرد این که دستگاه شناسایی رنگ فلورسانس موجود روی سطح کالا را رصد کند می‌تواند آن را با اطلاعات بانک اطلاعاتی خود مقایسه کرده و شناسایی کالا انجام شود.
بیش از 6 درصد از کالاهای جهان تقلبی بوده که فناوری‌هایی نظیر این برچسب می‌تواند این رقم را کاهش دهد.

در این پژوهش محققان سنگاپوری از نانوکامپوزیت اکسید تیتانیوم به‌عنوان زیرلایه خودترمیم شونده استفاده کردند که روی آن فیلم نانولوله‌های کربنی تک جداره عامل‌دار به ضخامت ۲۰ میکرون قرار داده شده‌است

تصویر جدید هابل، کهکشان مارپیچی ESO ۱۳۷-۰۰۱ را به نمایش می‌گذارد که هنگام حرکت از مرکز یک خوشه‌کهکشان، دل و روده‌اش بیرون می‌ریزد.

به گزارش ایسنا، این خوشه کهکشانی با نام Abell 3627 به طور خشونت‌آمیزی درون این کهکشان را می‌درد و جریان‌های نور آبی به جامانده، ردپاهای سخنگوی این جنایت کیهانی هستند.

جسم ESO 137-001 در جنوب "صورت فلکی مثلث" واقع شده و کهکشان مارپیچ زیبا و ظریفی است که چنین راز وحشتناکی را در دل خود پنهان کرده است. تصویر ارائه‌شده نه تنها کهکشان را به صورت دقیق شکار، بلکه جریانات نور آبی را آشکارسازی می‌کند که از درون آن به سمت بیرون تراوش می‌کنند و در نور فرابنفش به طور شفافی قابل‌رویت هستند.

این جریانات در واقع، ستارگان جوان داغی هستند که به هنگام حرکت کهکشان در فضا توسط پیرامونش از آن جدا می‌شوند. این عریان‌کردن خشن کهکشانی به دلیل فرآیندی موسوم به "فشار برخوردی تهی‌کننده" رخ می‌دهد.

این پدیده، نیرویی کششی است که توسط جسمی که از خلال مایع عبور می‌کند، حس می‌شود. در این جا مایع مورد بحث گاز فوق‌داغی است که در مراکز خوشه‌های کهکشانی کمین کرده است.

مطالعه این نوع فشار به منجمان در درک بهتر مکانیسم‌های هدایت‌کننده تکامل کهکشان‌ها کمک می‌کند.

نتایج مطالعه صورت گرفته توسط محققان نشان می‌دهد، فضا- زمان احتمالا نوعی مایع فوق سرد است

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، فضا چیست؟ یک محیط خالی یا پر از چیزی است که رسانایی ارائه می‌کند که از طریق آن فوتون‌ها، امواج الکترومغناطیسی و هر چیز دیگر توان حرکت پیدا می‌کنند؟

دانشمندان در تلاش برای یافتن پاسخی برای این سوال هستند، اما یک نظریه جدید نشان می‌دهد که فضا- زمان (spacetime) خود یک ابرشاره مایع است و درصورتیکه این نظریه تأیید شود، مدل استاندارد فیزیک نیازمند بازنگری مجدد خواهد بود.

ایده سیال بودن فضا- زمان که بعنوان «نظریه خلأ ابرشاره» (SVT) شناخته شده است، موضوع جدیدی نبوده و در حقیقت این ایده از نیم قرن قبل مطرح شده است.

اما «استفانو لیبراتی» استاد دانشکده بین‌المللی مطالعات پیشرفته (SISSA) و «لوکا ماچیونه» از محققان دانشگاه لودویگ- ماکسیمیلیان در مونیخ نخستین دانشمندانی هستند که ویسکوزیته چنین مایعی را مورد بررسی قرار داده و با بررسی ضخامت مایع دریافته‌اند که این میزان تقریبا صفر است.

محققان با تهیه مدل‌هایی، اقدام به ترکیب گرانش و مکانیک کوانتوم به گرانش کوانتومی کردند.

یکی از بزرگترین چالش‌ها در درک جهان، تلاش برای کشف کردن چگونگی حرکت همه چیز در فضا است؛ حرکت امواج از طریق آب را در نظر بگیرید، موج از طریق آب و استفاده از آن بعنوان یک رسانا (medium) به حرکت در می‌آید.

انتقال انرژی از این نوع – مانند چگونگی عبور صدا از هوا یا عبور گرما از فلز – نیاز به یک رسانا دارد.

وجود فرضی یک رسانا در فضا معمولا بعنوان یک اتر (ether) شناخته می‌شود، اما اثبات یا رد وجود آن بسیار دشوار است.

«لیبراتی» و «ماچیونه» در این مطالعه نشان دادند که این اتر در حقیقت یک ابرشاره (superfluid) است.

آب یک مایع روان است، اما در واقعیت یک جرم از مولکول‌های H2O است؛ فضا- زمان نیز از مولکول‌های H20 ساخته شده است.

نکته کلیدی این نظریه حول محور چهار نیروی بنیادی جهان شامل الکترومغناطیس، تعامل ضعیف، تعامل قوی و گرانش می‌چرخد و مکانیک کوانتومی قادر به توضیح تمامی این نیروها بجز گرانش است.

مدل قابل‌قبول برای گرانش کوانتومی در حقیقت ابرشارگی جهان خواهد بود، اما این مدل نیازمند درک ما از ویسکوزیته و میزان ضخامت آن - با تخمین نزدیک به صفر - دارد.

به گفته «لیبراتی»، اگر فضا- زمان نوعی مایع باشد، باید ویسکوزیته و سایر اثرات اتلافی نیز با جزئیات در نظر گرفته شوند؛ ویسکوزیته به فوتون‌ها و سایر ذرات اجازه حرکت آزادانه را می‌دهد.

اگر فضا- زمان مایع باشد، براساس محاسبات صورت گرفته باید یک ابرشاره باشد و در این صورت میزان ویسکوزیته بسیارکم و نزدیک به صفر خواهد بود.

سیب نیوتن که او را به فکر فرو برد و کارهای اینشتین که فیزیک را متحول کرد هر دو مفهومی را در دل خود نهان دارند و آن هم گرانش است. گرانشی که ضعیف‌تر از آن‌ چیزی است که فکرش را می‌کنید و عجیب‌تر از آن‌چیزی است که تصورش را می‌کنید.